Dikkat, Bu metin ağır karantina koşulları altında İtalya'da yazılmıştır.
Yirmi birinci yüzyılda aydınlığa ilerlerken kapısı hep kapalı kalınan bir odadayım. Yalnızım. İtalya'da ulusal karantinada birinci hafta dolmak üzere, ben ise yaklaşık iki haftadır zorunlu olmadıkça evden çıkmıyorum. Zaten yasak. Nasıl mı hissediyorum? İnsan en çok özlediği şeylerin farkına varıyor elinden gittiği zaman. Biliyorum bu zamanların geçeceğini, ama koşmayı özledim. Sarhoş olmayı özledim. 10 gündür hiçbir arkadaşımı görmedim, sadece internetim var. Hala böyle bir yazı yazdığım için kendime inanamıyorum. Hiçbir provam yok, ne yazacağımı bilmiyorum, çünkü ne yaşadığımı hala idrak edebilmiş değilim. Değişik bir filmin içindeymişim gibi, her yaşımda beni şaşırtmayı başaran bir dünya. Üstelik ona uyum sağlamaya çalışan ben. Sağlığım iyi, yani öyle tahmin ediyorum, arada ateşim çıktığını zannetsem de ufak tefek öksürsem de iyiyim. Hepsi psikolojik, komik olan da bu. Kendimle o kadar çok dalga geçiyorum ki, buna da şaşkınım.
Biliyorum bu zamanların geçeceğini, ama tedirgin olmadan nefes almayı özledim. Nefes vermeyi özledim. Özgürlüğün önemini böyle bir tecrübeyle anlamak kötü. İnsanın en büyük kapanı kendi zihniymiş. Çünkü kapalı kapılar arasında kendini dinlemek ne zormuş. Tüm hastaneler doluyken, insanların ölümleri birer istatistiğe dönüşürken iyi hissetmek zorunda olmak ne zormuş.
Biliyorum bu zamanların geçeceğini, ama sokaklarda dans etmeyi özledim, tüm bunlar geçtiğinde güzel bir kadınla dans etmek istiyorum gecenin ortasında. Ay ışığının altında hiç bilmediğim sokaklarda dolanmak istiyorum. Şimdilik beklemekten başka bir yol yok, iyiyim. Kendimi iyi olduğuma inandırmak için iyiyim dediğim zamanlar da oluyor ama, şimdi gerçekten iyiyim. Evimden binlerce kilometre uzakta yalnız olduğumun farkına vardığımdan beri çok daha iyiyim, çünkü iyi olmak zorundayım, yalnızca kendim için değil.
Tüm bunların yanında, hala mutluyum. Güvendeyim ve olgunlaştığımı hissediyorum. İçimdeki heyecanı öldürebilecek bir virüs yok. Her şeyden ders almak ve her gün daha ileriye gitmek gerekiyor. Zamanımı daha verimli geçireceğim ve her gün daha iyi olacağım günlere uyanmak dileğiyle.Şimdilik bu kadar.
Bologna - İtalya
18.03.2020
