 |
| (Resim: Midjourney) |
Ne zaman şiirlerimi
unutsam
gözlerin gelir
aklıma
ve tüm o ilham
içime doğar tekrardan.
Ve ilkbaharda
karlar eriyip
altından yeşil yeşil
fışkırmaya başlayan
hayat gibi olur
yüreğim,
gözlerini görünce
gülümsemeni
anımsarım.
Bir zincir gibi devam
eder tüm güzellikler,
saçların gelir
aklıma.
Bakışlarından ayırmak
ne mümkündür
Kalp atışlarını,
sonsuzluğa yükselen bulutlar gibi
Gidip gelişleri.
Bir hayat diyordum,
başlıyorken tüm
kışı geride bırakırcasına
ve ümitsizliğin
tesadüflerle buluştuğu
ve umuda
dönüştüğü
bir yarımada
ülkesine
gidip gelişleri.
Ne zaman unutsam
şiirlerimi
kelebek olur gelirim
yaşamına yaşam
katmaya.
Ve tüm şiirler
sen olur
isimli, isimsiz
her türlü keşfedişleri
anlamlandırmaya
ve aşkın adını koymaya.
Şaşkınlık içerisinde
hisleri düşünürken
anlamaya çalışmaya,
bakışlarında olup
bitenleri
o anlık ve bilindik muhteşem gülümsemeni.
