İnsan nasıl aşık olur? Ne zaman, ne şartlarda aşık olur? Ya da sevmek diyelim daha genel biçimde.
Sevmek karşılıklı olmak zorunda değildir. Platonik aşk kavramını da bu yüzden reddediyorum.Aşk dediğin karşılıklıdır. Platonik sevgi kavramını benimsiyorum.
Sevmek nasıl olur? Bir bitkiyi,hayvanı ya da bir eşyayı sevmekten bahsetmiyorum. Aşkın sevgisinden bahsediyorum burada. Aşkın sevgisi öyle bir şeydir ki, ne kadar uzak durmaya çalışırsan o kadar yakınlaşırsın. Bakmamaya çalışırsın, görmemeye çalışırsın ancak her ikisi de başına gelir. Yavaş yavaş sevmeye başlarsın. Anlık çarpma sevgi değildir.Anlık sevgi, yani ilk görüşte aşk kavramı da burada mantıksızlık paradoksuna yakalanıyor.
Sevgi anlık olmaz, sevgi sindire sindire yerleşir beynimize. Yıllarca orada yaşayabilir.Sizin aklınızı kurcalayarak ve bazen de hayatı sevmenize sebep olacak şekilde mutasyona uğratır. Ancak gidişi o kadar zor olmayacaktır.Sevgi yıllarca beyninizde tutunduktan sonra tek bir şeyde silinebilir.Bu bir aldatma, ayrılık olabilir. Elbette izleri kalacaktır ama eskisi gibi sevmeyeceksiniz.Denemesi bedava.Tabi bilerek sevmeyi başarabilirseniz.Sevginin silinmesinden sonra kalan o boşluk hissi bundandır. Ne kadar severseniz sevin, eninde sonunda bitecektir.Hayatın gerçeği bu.Ondan sonra düşünmeye devam edersiniz.Kalbiniz hızla atmaya, belki de ağlamaya devam edersiniz. Fakat bunlar sadece alışkanlıklardır.Gözlemlerime göre, yeni aşklar bittikten sonraki ağlama seansları(!) uzun aşklara göre çok daha kısadır.Bunun nedeni sevginin yeterince yerleşememesidir beyne.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder