Her zaman bir aşk arardım.Merak ederdim, küçük küçük denemelerden başarısızlıkla çıkardım hep.Ama yılmadım ve seni buldum fark etmeden. ve alıştım sana, faydasızca...
Saçların, gözlerinin derinliklerinde kaybolmamı engelleyen birer pusula gibiydi.Hep yüreğinin soğuk tarafını gösterirdi... ve biz asla karanlıklarda yolumuzu şaşırmadık.Ne zaman aradıysak birer el, hep birbirimizi bulduk sessizce.Bataklığın çığırtkan çağırışlarına karşı direndik beraber.Öyle günler geçirdik ki, hafızamızın en derin noktalarına kazındı o anılar...
Yüreğin her zaman beklerdi, her sarılışında bana, gözlerim dolardı.Ben gözlerimin dolmasını sende öğrendim.Hüzün dolu sağanak yağmurlara, güneşin hissiz ve kavurucu sıcaklarına dayanabilmeyi sende öğrendim ben.Alışırdık birbirimize.Hayaller kurardık gerçekleşmeyeceğini bile bile.
Ben senin derin denizlerinde küçük birer tekneyle dolaşır gibi huzurlu bir yolculuk yapmayı severdim.Sense ellerini bir ahtapot gibi ellerime sarmayı... Biz deniz kenarlarında aşık olduk, denizin mavi kaosunda gemi seslerinin arasında aşık olduk birbirimize...
Aylar ayları, yıllar yılları kovaladı.Her şeyin bir sonu oluyordu,biliyorduk. Yavaşça ve ağlaya ağlaya bitti bu aşk. Kimse kurtaramadı yalanları,boş zemin üzerinde dolanan karıncalar gibi karışıktı kafamız..Fikirler değişti ve biz değiştik.Dünya değişti...
Okudugum en iyi yazılardan biri, gercekten cok begendim
YanıtlaSil