Öğlen olur, yorgunluk tekrar basar.Elektronik aletlerle ilgilenirsin, bulamadıysan okuyacak bir kaç satır cümle ararsın.Belki bir kitap, belki bir defter...
Akşam daha zinde hissedersin kendini.Spor yapmak ilgini çekmektedir.Gittikçe hızlanan gün geçişinde fark edersin ki, yıllar da böyle geçmekte, sessiz ve süratli...
Gece olur, sessizlik başlar.Kimileri uyumaya giderken evlerine, kimileri yeni uyanmış gibi hissetmektedir.Sen arada kaldığını hissedersin, düşüncelerin bir anda karmaşıklaşır.Her şey üstüne gelmeye başlar.Biraz durur, evine gidersin.
Geceyi geçer gün... .Uykun gelmez.Belki yazı yazmak istiyor canım diye düşünür, eline alırsın kağıdı,kalemi.. Elin varmaz yazmaya.Ya da yazar yazar silersin.Kitap okumaya çalışırsın, canın sıkılır.Yine alırsın eline telefonu,bilgisayarı, kurcalarsın boş boş bakarak ekranına...
Yatağa geçersin Sabaha doğru.Hissiz bir şekilde gözlerini tavana dikersin.Ne gözlerin kapanır o sıra, ne yüreğin..Döner, durursun yatağına.Sonunda fark etmeden uyuya kalırsın ama ne uyuma...Bir kaç saat sonra tekrar uyanırsın, bir bakmışsın ki sabah olmuş.Yine aptal bir gün başlıyor, günaydın dersin hayata...
Buna "yalnızlık" denir dünya lugatında.Yalnız kalabalıklar, kalabalık yalnızlıklar şeklinde sürüp gider bu macera.Yalnızsındır... Yalnızca, yalnızsındır...
İnsanın kendiyle baş başa kalması bir ihtiyaçken bu durumun sürekliliği insanı yalnız kılar. İnsan sosyal bir varlık ve daima başka insanlara ihtiyaç hisseder!.. İşin püf naoktası kişinin ilgi alanlarına benzer birileriyle ortak zaman araları yaratmak olbilir. Bu çoğunlukla bir akrandır ve ortak değerler, ilgiler paylaşımı artırır.. Kolay gelsin!
YanıtlaSil